حراج!

از همون روز اول که حراجو شنیدم حس آهنگهای آلبوم نفرین رو داشتم تا الان! فضای این آهنگ منو می بره به اون روزا! این شاید به خاطر تنظیم خودش باشد.

آهنگ با "نی همونه" زیبایی آغاز می شود که ارتباط مستقیم دارد با آهنگ شماره یک یعنی بازار خرمشهر! در واقع یکی از نکته های پنهان این آلبوم ارتباط بین این دو آهنگ است و آهنگ حراج دقیقا ادامه ی ماجرای معروف ترک اول است! در خیلی جاها خواندم این را به تمخسر گرفته بودند که ملودی ابتدایی هیچ ربطی به بقیه ی آهنگ ندارد اما با اندکی تامل و گوش کردن بیشتر می توان ربط آن را هم در متن خود آهنگ و هم در ارتباط آن با بازار خرمشهر پیدا کرد! و ملودی سنتی ایرانی که در اواسط و اواخر این آهنگ می شنویم نوعی افسوس برای به ثمر ننشستن این عشق است.

با اینکه صدای چاوشی را  در "خیال نمی کرد دلم..." و "روا نبود..." بیشتر از قسمت اول "طعنه به طعنه..." می پسندم! اما باز هم به اعتقادم به درستی در اول با آن صدای از ته چاه! آهنگ را آغاز می کند که جذابیت خاصی دارد.

تلفظ خاص " اما تو بی خیالی و "{ضمه آخر}, "مرده" در مرده ی خنده هاتو اینقدر زیبا هستند که اینها فقط از خودش برمی آیند! 

(از این تلفظ های عجیب و گوش نواز که نه! احساس نواز!! در این آلبوم زیاد و اوجش در دورآخر است)

شاید تاریک ترین نقطه ی این آهنگ "تو ازدواج کردی"باشد که هرچقدر با خودم کلنجار رفتم نتوانستم هضمش کنم! محسن در مصاحبه های قبلیش عنوان کرده بود که ترانه ها سفارشی نیستند!! اما نمی توانم باور کنم که چاردیواری یا حراج سفارشی نباشند! کما اینکه ارجینی در صحبت با یکی از بچه ها عنوان کرده بود که وجود اصطلاح صریح(سطحی) "تو ازدواج کردی"با خواست محسن بوده است! 

متن اصلی ترانه حراج:

طعنه به طعنه می گن و خسته نمیشن آدما
با اینهمه زخم زبون مثل آتیشن آدما
عروسی تو با کیه که من خبردار شدم
کی اومد و چی گفت که من پیش چشات خوار شدم
روز عروسی تو و عزا گرفتن منه
تو نیستی و ببین که غم چه جور دلم رو می شکنه
خیال نمی کرد دلم که بی خیال من بشی
اما تو بی خیالی و محال مال من بشی

روا نبود که اینجوری از دل تو جا بمونم
روا نبود با اینهمه تنهایی تنها بمونم
حیف دلم که پیش تو موند و به هیچکی دل نبست

حیف دل صبور من که عاشقت بوده و هست

منتظرم نموندی تو ازدواج کردی
آتیش زدی به هستیم عشق و حراج کردی
مرده خنده هات و به خاک غم سپردی

رفتی و این قمار و از من ساده بردی 

یک تغییر کوچک در متن و جابه جایی در متن ترانه! که دومی ای کاش صورت نمی گرفت.

تغییر کلمه نیستی به شادی تغییر مناسبی بوده که هم با آهنگ و ملودی بیشتر جور است و هم با مفهوم بیشتر در ارتباط است. این تغییر تضاد زیبایی هم بین "غم و شادی"در ترانه ایجاد می کند که در نوع خود جالب و زیباست.

اما جابه جایی در متن این آهنگ برخلاف خیلی از آهنگهای گذشته!هم از جذابیت می کاهد هم دست خودش را در اواخر آهنگ خالی می کند!جایی که در 2 دقیقه ی پایانی فقط "روا نبود..." را دارد بگوید! 

نکته جالب اینکه او در گذشته و همچنین همین آلبوم همیشه در اواخر آهنگ قسمتی از ترانه را برای بار اول و آخر رو کرده است!مثل"من اسیرم تو فقط... در بخون امشب یا آن روزها چه بودی... در بانوی من"

پ ن:

1. آن پیچیدن صدا که نمی دانم بازی آهنگ است که می گوید "هی" یا صدای محسن! را یک ثانیه قبل از "حیف دلم که پیش تو..." دیوانه وار دوست دارم.

2. از 3:29 تا 3:14 را نیز!