یک تغییر بد!
اسم بسیار زیبا و پذیرفته شده ی من خودم سیزدهم به یک باره به نام تکراری و پر از کلیشه ی
"سیزده" تغییر می یابد و همه را به تعجب و تاسف وا می دارد!
جدای از زیبایی، اینکه مدتها روی یک نام مانور داده شود و بعد به یکباره اسم آلبوم تغییر کند، اصلا کار حرفه ای نیست!به نظر من باید برای همه روشن شود که به چه دلیلی نام این آلبوم تغییر کرده است!
قطعا عامل این تغییر از گزینه های زیر خارج نیست:
1.محسن چاوشی
2.آوای باربد
3.وزارت ارشاد
و اما خبر سایت رسمی در این مورد:
اما در صورت اینکه عامل تغییر دهنده نام آلبوم آوای باربد باشد:
در این صورت باید به حال محسن چاوشی تاسف خورد که حتی نمی تواند نام آلبوم خودش را خودش انتخاب کند! چنین چیزی در هیچ کجای دنیا نبوده و نیست که کمپانی به جای خواننده تصمیم بگیرد که نام آلبوم چه باشد!
لابد اگر فردا تصمیمی بگیرند نام آلبوم به سیزده بدر تغییر یابد، بازهم صدای محسن چاوشی در نمی آید! چرا؟ چون...این بحث باطل شدن مجوز تکراری شده دیگر!
و در صورت اینکه عامل تغییر دهنده نام آلبوم وزارت ارشاد باشد:
اینجا دیگر پای زور وسط هست و صبحتی باقی نمی ماند!
البته با توجه به اینکه نام "من خودم سیزدهم" از شعر شهریار گرفته شده،بعید می دانم که ارشاد مخالفتی داشته بوده باشد!
به هرحال محسن چاوشی هیچ گاه در انتخاب نام آلبوم سرزنش نشده و همیشه نامهای متفاوتی در نظر گرفته است! امیدوارم این تغییر بد! در آستانه انتشار آلبوم،لطمه ای به آن وارد نکند!
بقال
زنگ موبایل بقال محل که تازگی ها سوپری هم شده! ابرای پاییزیه!!
تا میرم جنس بخرم آی دوست دارم موبایلش زنگ بزنه.دست خودمم نیست.
...
فکر کنم الان باید بگم خدا مارو زده! نه؟!!!
خنده!
بار اولی که ژاکت را شنیدم،توجهم را بیشتر از سایر قطعات جلب کرد! و به قول معروف به دلم نشست! این را گفتم تا بگویم خنده در مجموع ترک خوبی بود برای من! و البته مثل هر اثر دیگری نقاط ضعف و قوتی داشت که به آن اشاره خواهم کرد.
از ابتدا شروع می کنیم!
مثلث "چاوشی+صفا+آهاری" تنها یک بار در ژاکت با هم ایفای نقش می کنند آن هم منتهی می شود به خنده! در مجموع ترجیح می دهم آلبوم های چاوشی حسین صفایش بیشتر از بقیه باشد! البته اگر بنا باشد بیشتری وجود داشته باشد!
ملودی ابتدای کار مرا می برد به رگبار سیاوش! در چوب خط! البته که عینا مثل آن نیست اما نمی توان گفت که از آن الهام نگرفته است. البته در بعضی جاها عنوان شد که خنده هم مثل چار دیواری کپی خارجی ست که این طور نبود!(برخلاف چار دیواری که همه چیز حاکی از کپی برابر اصل بود!)
آهنگ با لحن نسبتا خوبی توسط محسن آغاز شده و با تلفظ زیبای "از دلم" به نوعی شنونده را در همان ابتدای کار میخکوب می کند! وقتی در ادامه ی کار با تنظیم بسیار خوب آهاری همراه می شود، همه چیز را بر وفق مراد می کند تا اینکه در قسمتی بعد باز هم ناله های اضافی و آن خش مصنوعی جدید که از یه شاخه نیلوفر تزریق شده مقداری کار را خراب می کند!
"یه دفعه از من.." به شخصه به هیچ عنوان نه از این گونه خواندن لذت می برم و نه آن را زیبا و در کلاس کاری چاوشی وارد می دانم! البته در مورد این خش مصنوعی! که اوج آن در لولای شکسته است به موقعش خواهم نوشت و مفصل توضیح خواهم داد که خش و تن صدا در "خوش آمدی" در آنجا چقدر زننده است!!!
از نکات جالب توجه و مختص چاوشی در این آهنگ این است که هر بار "خنده رو از لب این دل..." را یک جور متفاوت ادا می کند! و این مشخص می کند که هر بار را جداگانه خوانده! این حرکت را از او قبلا هم دیده بودم.(برای نمونه در "خود فریبی"!) زیبایی این قسمت از آهنگ در بار سوم به اوج خود می رسد! که تلفط "دلم" و "یاد" و "عهدمون" و "شکسته شه" از این رو به آن رو شده و پایان زیبایی خلق می کند!
در قسمت قبلی"بذار عمرم به امیدت..."فضای ملودی و تنظیمی که بر آهنگ حاکم میشود،بسیار زیبا بوده! ای کاش همه تلفظ های این آهنگ و این آلبوم به اندازه ی "عطش خواستنتو" در این آهنگ و "می میره ی؛آخری" در دلشوره،زیبا بود!
در کل حضور محمد رضا آهاری در این آلبوم بسیار مختصر و البته مفید بود! هر سه آهنگی که او تنظیم کرده بود(خنده، لولای شکسته، دلشوره) را بدون آنکه نام تنظیم کننده را از روی جلد تقلب کنیم! متفاوت بودنشان قابل تشخیص است!
اما با تمام این اوصاف درد چاوشی را شهاب بهتر می فهمد تا آهاری!
مفید بودن حسین صفا درست مثل آهاری بود! او با سه ترانه ی "دور آخر،خنده و بخون امشب" در این آلبوم حضور داشت! که به عقیده ی من هر سه ترانه زیبا بود، به خصوص دور آخر که اوج ماجرای ژاکت در آن است!